*İnstagramda gördüğüm bu yazıyı sizinle paylaşmak istedim. Çok güldüm. Zor gerçekten de yalnız olmak.
*Bloguma çok giremiyorum. Mesela şu anda da yazı yazmaya çalışıyorum ve Ezgi de beni engellemeye çalışıyor. İş yerinde de bloglara blok koydular malesef:((( Orada da giremiyorum. Uzak kaldım. Özledim:)))
* Geçen hafta iş yerinde öğlen yemeğinde ciğer çıktı. Ayfer dedi ki; "sen ciğer sevmezsin, hadi gel dışarı çıkalım sana yemek ısmarlayayım". Aman bu benim bi hoşuma gitsin, bi kendimi özel önemli hissedeyim ki sormayın. Aslında bu kadar basit, birinin gönlünü almak. Onu mutlu hissettirmek. Neyse benim kanım kaynadı Ayfer'e. Yemek esnasında da beni yemeğe o götürdü ya, biraz patron, biraz herşeye hakim tavırlar, ne istediğimi sorup garsonu çağırıp istemeler falan. Artık dayanamadım. "Yaaa ben seni çok seviyorum ama bu kadar çok sevmek istemiyorum" dedim. Bilge arkadaşım da bana "bence de kimseyi çok sevmemek gerek" dedi. Aslında ben neden öyle söylediğimi açıklayacaktım ama o da benim gibi düşündüğü için anladı hemen.
Ama ben burada açıklayacağım. Çünkü birisi sizi çok severse ve siz de onu severseniz, güvenirsiniz. Tüm kapılarınızı açarsınız ona, savunmanız zayıflar ve bu yüzden en ufak bir şeyde çok canınız yanabilir. Ve sevdiğiniz zaman o kişiden istemeden beklenti içine girersiniz.Sizi aramasını, her zaman yanınızda olmasını, sevgisini hissettirmesini beklersiniz.
İnsan duvarlar örmeyi yaşadıkça öğrenir. Doğru mudur bilmem ama ben çok sevmekten korkarım. "Kimseye benimdir deme, şu an yanımdadır de" diye bir söz okumuştum. İnsanın kendini koruma yöntemi. Çünkü yalnız geldik yalnız gideceğiz bu dünyadan.
11.11.2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder