Halil Cibran- Kum ve Köpük

Karşındakinin gerçeği

sana açıkladıklarında değil,

açıklayamadıklarındadır.

Bu yüzden onu anlamak istiyorsan,

söylediklerine değil,

söylemediklerine kulak ver.

Söylediklerimin yarısı beş para etmez;

ama ola ki diğer yarısı sana ulaşabilir

diye konuşuyorum.

Yalnızlığım, insanlar geveze hatalarımı övüp,

sessiz erdemlerimi eleştirmeye

başladığında doğdu.

Bir gerçek her zaman bilinmek,

ama ara sıra söylenmek içindir.

İçimizdeki gerçek olan sessiz,

edinilmiş olan ise gevezedir.

İçimdeki yaşamın sesi,

senin içindeki yaşamın

kulağına ulaşamaz.

Yine de kendimizi yalnız

hissetmemek için konuşalım.

Sözcüklerin dalgası

hep üstümüzde olsa da,

derinliklerimiz daima dinginliğini korur.

Yaşam kalbini okuyacak

bir şarkıcı bulamazsa,

aklını konusacak

bir filozof yaratır.

Zihnimiz bir süngerdir,

yüreğimizse bir nehir.

Çoğumuzun akmak yerine,

sünger gibi emmeyi seçmesi ne garip!

Eğer kış,

'Baharı yüreğimde saklıyorum'

deseydi, ona kim inanırdı?

Her tohum bir özlemdir.

Öğretilerin çoğu pencere camı gibidir.

Arkasındaki gerçeği görürsün,

ama cam seni gerçekten ayırır.

Haydi seninle saklambaç oynayalım.

Yüreğime saklanırsan eğer,

seni bulmak zor olmaz.

Ancak kendi kabuğunun

ardına gizlenirsen,

seni bulmaya çalışmak

bir işe yaramaz.

Neşeli yüreklerle birlikte

neşeli şarkılar söyleyen

kederli bir kalp ne kadar yücedir.

Yürüyenlerle birlikte yürümeyi yeğlerim,

durup yürüyenlerin geçişini seyretmek değil.

Hayır, boşuna yaşamadık biz!

Kemiklerimizden kuleler yapmadılar mı?

Özel ve ayrımcı olmayalım.

Unutmayalım ki, şairin aklı da,

akrebin kuyruğu da gururla

aynı yeryüzünden yükselir.

Evim der ki, 'Beni bırakma,

çünkü burada senin geçmişin yaşıyor.'

Yolum der ki, ' Gel ve beni izle,

çünkü ben senin geleceğinim.'

Ve ben hem eve, hem de yola derim ki,

'Benim ne geçmişim,

ne de geleceğim var.

Eğer kalırsam,

kalışımda bir ayrılış vardır;

gidersem,

ayrılışımda bir kalış.

Yalnızca sevgi ve ölüm

her şeyi değiştirebilir.'

Daha dün, yaşam küresi içinde

uyumsuzca titreşen bir kırıntı

olduğumu düşünürdüm.

Şimdi biliyorum ki,

ben kürenin ta kendisiyim,

ve uyumlu kırıntılar halinde

tüm yaşam içimde devinmekte.

Adlandıramadığın nimetleri özlediğinde,

ve nedenini bilmeden kederlendiğinde,

işte o zaman büyüyen her şeyle

beraber büyüyecek ve

üst benliğine uzanacaksın.

Ağaçlar yeryüzünün

gökkubbeye yazdığı şiirlerdir.

Ama biz onları devirir ve

boşluğumuzu kaydedebilmek için

kağıda dönüştürürüz.

Güzelliğin şarkısını söylersen eğer,

çölün ortasında tek başına olsan bile

bir dinleyicin olacaktır.

Esin daima şarkı söyler;

asla açıklamaya çalışmaz.

En büyük sarkıcı,

sessizliğimizin şarkısını söyleyendir.

Eğer ağzın yemekle doluysa

nasıl şarkı söyleyebilirsin?

Ve eğer elin altınla yüklüyse,

şükretmek için nasıl kaldırabilirsin?

Sözler zamansızdır.

Onları zamansızlıklarını bilerek

söylemeli ya da yazmalısın.

Şiir bir düşüncenin ifadesi değildir.

O, kanayan bir yaradan

veya gülümseyen bir ağızdan

yükselen bir şarkıdır..

Kum ve Köpük - 1926

Halil Cibran