ÇALIŞAN ANNE SENDROMU

Günaydın

Sabahları uyanmak bazen ne kadar zor , ne kadar zulüm bana bir bilseniz. Sürünerek kalkıyorum, telefonu 5 dk ertele yapıyorum ama oğlum servise yetişeceği için kalkıyorum çok tembellik yapamadan. Çocuklarım söz konusuysa gerisi teferruattır:))

Nasıl bir işim olsun isterdim biliyor musunuz? Mesela önümüzde ki yıl Ezgi okula başlayacak ve bebeğim bizimle kalkıp etüde gidecek, oradan da okula. Oğlum ilkokul 3 ve 4. sınıfta artık etüde gitmek istemediğini söylediği için tek başına evde kaldı. Benim aklım da hep onda kaldı tabiii. İşe gitmeden önce ona kahvaltısını hazırlayıp bırakıyordum.Sonra iş yerimden bir kaç kere telefon ediyordum. Akşam eve gelince hazırladığım kahvaltının öylece duruyor olduğunu görünce çok üzülüyordum. Neden yemediğini sorduğumda "buz gibi oluyor anne" dediğinde içim cız ediyordu. Öğlen de tabi doğru dürüst bir şey yemeden, kendi kendine hazırlanıp okula gidiyordu. Beslenme koyuyordum yanına ama bazen beslenme de olduğu gibi geri geliyordu. Bunları bir daha yaşamak istemiyorum. Arda bu sene tüm gün özel okula gidiyor da neyse ki onu düşünmüyorum artık.

Arda kreşe giderken bana hep "anne ne olur işe gitme" derdi. Ben de ona "ama anneciğim işe gitmezsem sana çukutala,şeker ,oyuncak alamam" diyordum. Bir gün yine bilmem kaçıncı kez "anne ne olur işe gitme" dedi. Ben de yine tam "sana çukulata,şeker alamam" demek için ağzımı açtığımda bana dedi ki; "ben çukulata , şeker ,oyuncak hiç birini istemiyorum. Seni istiyorum" .Off o an öyle üzüldüm ki anlatamam. "Ama sadece şeker, oyuncak değil ki ekmek alıyoruz, yemek alıyoruz" diye anlatmaya çalıştım. "Çekmece de bir sürü makarna var onları yeriz anne" dedi bana ve benim gözlerim doldu. Önceden düşünmüş bebeğim, çocuk aklıyla vereceğim cevapları ve kendisi de cevap hazırlamış bana.

İşte bu yüzden yarım gün çalışacağım bir işim olsun çok isterdim. İşte bu yüzden yarım gün çalışan öğretmenleri çok kıskanırım ve öğretmen olmadığıma bin pişmanım. Ama kader, kısmet böyleymiş. Aslında annem bana çok söylemişti ama dinlememiştim. İnsan yaşamadan bilemiyor bazı şeyleri. Yaşayarak öğrendiğinde de çok geç oluyor. 

Kadın çalışmalıdır evet ama önce annedir bence. Çocukta yaparım kariyerde çok yıpratıcı. Mesela akşam uyuyakalmışım çok yorgundum. Mutfak öylece duruyordu. Ben yapmazsam kimse yapmıyor. Çünkü erkekler canı isterse yapar ama kadınlar zorunludur. Emin değilim paramız oldu iyi oldu evet ama daha mı çok yıpranıyoruz sanki. Karar verebilmiş değilim.

11.04.2014