Günaydın
Geçen hafta halam bizdeydi. Çocuğu olmadığı için ikinci annem derim kendisine. Eşi de ikinci babamdı (rahmetlik eniştem). Ne çok severdim onu da. Çocukken evde sevdiğimiz yemek olmadığında, canımız sıkıldığında ya da kimse bizimle ilgilenmediğinde hemen karşı daireye geçerdik ki onların kapısı biz her an gelebiliriz diye hep açık dururdu.
Babamın denize, tatile gitmek gibi bir alışkanlığı olmadığı için yazın biz sıkılmayalım diye halamla eniştem götürürdü bizi tatile. Yılbaşı olayı ben de eniştemle anlam kazanmıştır. Her yılbaşında yaşımıza uygun hediyeler alırdı. Küçük şeylerde olsa biz merakla ve heyecanla beklerdik hediyeleri ve bizim için yeni yılın anlamı haline gelmişlerdi. Eniştem sokakta ki çocuklar için de sürekli cebinde şeker, çukulata taşırdı. Çocukları sevindirmenin en güzel mutluluk yolu olduğunu keşfetmişti. Hiç baba olamadı ama benim ve kardeşlerimin kalplerinde hep babaydı o.
Halam çok konuşmaz. Bir arkadaşımın çocuğunun olmadığını ve tüp bebekle şu anda hamile olduğunu söylediğimde çok sevindi. Hiç tanımamasına rağmen. Sonra bir baktım bebek yeleği örmeye başlamış. "Hayırdır" dedim. "Arkadaşının bebeği için örüyorum" dedi. Çok duygulandım. Hiç tanımadığı bir kadın çok istediği annelik duygusunu yaşayabilecek diye ne kadar da sevinmişti. Birde bizi çocuğu olarak gördüğü için bizim sevdiğimiz herkesi sevmesi, bizi mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapması beni çok mutlu etti. Sevgi çok güzel bir şey yaaaa.
Sonra yelek bitti tabii. Bu sefer de hastaneye muayene olmaya geldiğinde arkadaşlarımla tanıştı ve akşam bir baktım yine bir şeyler örüyor. "Senin oda arkadaşların kızlara örüyorum" dedi.
İşte o bereler:))))
Arkadaşlarım çok sevindiler. Bizim yerimize halana teşekkür et dediler ve biz de ona bir şey alalım dediler. Ben de "halam bir şey istemez bana alın:)" dedim.Arsızımdır biraz:)))
Bu fotoğrafı çeken arkadaş "şirinlere benzediniz" dedi bize ama biz çok takılmadık buna. Çünkü bi kere şirinler maviler:)))
Sonuç olarak şirin mi şirin berelerimiz oldu ve biz çok mutlu olduk bu hediyelere. İnsanları mutlu etmek ne kadar kolay aslında. İçten yapılan bir iyilik, samimi bir gülümseme, anlayışlı bir bakış, küçücük bir hediye....
09.12.2014
Geçen hafta halam bizdeydi. Çocuğu olmadığı için ikinci annem derim kendisine. Eşi de ikinci babamdı (rahmetlik eniştem). Ne çok severdim onu da. Çocukken evde sevdiğimiz yemek olmadığında, canımız sıkıldığında ya da kimse bizimle ilgilenmediğinde hemen karşı daireye geçerdik ki onların kapısı biz her an gelebiliriz diye hep açık dururdu.
Babamın denize, tatile gitmek gibi bir alışkanlığı olmadığı için yazın biz sıkılmayalım diye halamla eniştem götürürdü bizi tatile. Yılbaşı olayı ben de eniştemle anlam kazanmıştır. Her yılbaşında yaşımıza uygun hediyeler alırdı. Küçük şeylerde olsa biz merakla ve heyecanla beklerdik hediyeleri ve bizim için yeni yılın anlamı haline gelmişlerdi. Eniştem sokakta ki çocuklar için de sürekli cebinde şeker, çukulata taşırdı. Çocukları sevindirmenin en güzel mutluluk yolu olduğunu keşfetmişti. Hiç baba olamadı ama benim ve kardeşlerimin kalplerinde hep babaydı o.
Halam çok konuşmaz. Bir arkadaşımın çocuğunun olmadığını ve tüp bebekle şu anda hamile olduğunu söylediğimde çok sevindi. Hiç tanımamasına rağmen. Sonra bir baktım bebek yeleği örmeye başlamış. "Hayırdır" dedim. "Arkadaşının bebeği için örüyorum" dedi. Çok duygulandım. Hiç tanımadığı bir kadın çok istediği annelik duygusunu yaşayabilecek diye ne kadar da sevinmişti. Birde bizi çocuğu olarak gördüğü için bizim sevdiğimiz herkesi sevmesi, bizi mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapması beni çok mutlu etti. Sevgi çok güzel bir şey yaaaa.
Sonra yelek bitti tabii. Bu sefer de hastaneye muayene olmaya geldiğinde arkadaşlarımla tanıştı ve akşam bir baktım yine bir şeyler örüyor. "Senin oda arkadaşların kızlara örüyorum" dedi.
İşte o bereler:))))
Arkadaşlarım çok sevindiler. Bizim yerimize halana teşekkür et dediler ve biz de ona bir şey alalım dediler. Ben de "halam bir şey istemez bana alın:)" dedim.Arsızımdır biraz:)))
Bu fotoğrafı çeken arkadaş "şirinlere benzediniz" dedi bize ama biz çok takılmadık buna. Çünkü bi kere şirinler maviler:)))
Sonuç olarak şirin mi şirin berelerimiz oldu ve biz çok mutlu olduk bu hediyelere. İnsanları mutlu etmek ne kadar kolay aslında. İçten yapılan bir iyilik, samimi bir gülümseme, anlayışlı bir bakış, küçücük bir hediye....
09.12.2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder